Gisteren tijdens het debat m.b.t. woonwagen standplaatsen ( de motie die door mevr. Gabriëlle Heine van het CDA en onze partij gezamenlijk is ingediend ) was er ook tijd voor een persoonlijk verhaaltje van onze fractievoorzitter Jo Smeets. Een verhaal met een knipoog.
Geachte Voorzitter,
Na de woorden van mevrouw Heijnen van het CDA hoef ik niet veel meer toe te voegen en kan ik me aansluiten bij haar opmerkingen, maar ik wil toch kort iets zeggen.
Voorzitter, Maastricht van nu heeft in overleg met de collega’s van het CDA een punt toegevoegd: het moet niet alleen anders, het kan ook anders. Wat ons betreft moet er gekeken worden naar hoe we meer woonwagenplekken kunnen toevoegen en moeten we het beleid en de regels met betrekking tot woonwagens herzien. We moeten ook onderzoeken hoe we kunnen adviseren over koop- en huurlocaties.
Het kan naar onze mening niet acceptabel zijn dat de wachtlijst voor een woonwagen vele jaren langer is dan voor andere vormen van huisvesting (sociale huisvesting).
Zoals u weet, wil Maastricht van nu open, eerlijk en duidelijk zijn. Ja, ik ben een beetje bevooroordeeld; mijn vrouw is een van de vele Marietjes die in een woonwagen geboren zijn. Ook al hebben we er nooit samen in gewoond, ik begrijp wellicht het gevoel een beetje beter. En ik ben nog steeds dat boertje (grapje).
Laten we als raad nu eens laten zien dat iedere burger telt, inclusief woonwagenbewoners. Laten we niet zeggen dat deze motie te vroeg komt, maar laten we samen laten zien dat we het beste willen en dat woonwagenbewoners zich geen tweederangsburgers hoeven te voelen in Maastricht. Laten we samen aan de slag gaan door deze motie aan te nemen.
De wethouder geeft niet voor niets advies oordeel raad.
Dit was mijn eerste termijn.